Αιχμαλωτιζοντας τον Ναρκισσο

Σαν τα κριάρια που κτυπιούνται με τα κέρατα τους και σφαδάζουν από την ανάγκη για επικράτεια,

έτσι θυμίζει και ο εγωισμός ως όπλο στις συζητήσεις όπου τελικά καταλήγουν σε διαμάχες.

Αν δεν υπάρχει εγωισμός δεν είναι σίγουρο πώς θα λυθεί μία παρεξήγηση. Αν υπάρχει όμως, όχι μόνο δεν θα βρεθεί κάποια λύση αλλά, αργά ή γρήγορα, θα καλλιεργηθούν η αντιπαλότητα και η απαξίωση.

Ο άνθρωπος (άνω + θρώσκω) δεν βλέπει προς τα άνω τελικά αλλά παρά μόνο μέχρι εκεί που φτάνει η καρδιά του. Βλέπει μέχρι τα όρια που σηματοδοτούν την ασφαλή του ζώνη και κινείται έτσι ώστε τα θέλω του να είναι προσβάσιμα μέσα σε αυτήν. Δεν ρισκάρει να πληγώσει τον Νάρκισσο για να κερδίσει κάτι που δεν τον αφήνει το μυαλό του να εξαγοράσει.

Ο εγωισμός αντιτίθεται της ταπείνωσης και χωρίς ταπείνωση δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ειρήνη. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά δεν πρέπει και δεν είναι καν εφικτό να συσχετίζονται με κάποια σχέση εκτός της αντιθετικής.

Ελπίζω κάποτε ο κόσμος να σταματήσει να φέρεται εγωιστικά και να αρχίσει να δίνει αξία στα πράγματα που αληθινά αξίζουν.

Εύχομαι να κάποτε, με κάποιο τρόπο, να κατακερματιστεί κάθε ίχνος εγωισμού στις καρδιές μας και να μπορούμε να ζήσουμε με πραγματική ειρήνη μαζί όλοι οι άνθρωποι.

Την ίδια ώρα όμως είμαι βέβαιος πως ποτέ δεν θα επικρατήσει αυτό το όνειρο. Δυστυχώς.

Άρα?!

Θα αντλήσω δύναμη από Αυτόν που μου δίνει θέρμη στην καρδιά και θα μένω ταπεινός, μπας και γίνω παράδειγμα προς μίμηση βάσει των γεγονότων που θα ακολουθούν με τη συμπεριφορά μου.

Ευτυχώς για μένα που δεν μπορώ να τα καταφέρω μοναχός μου, βρήκα το στήριγμα μου!