Η δικαιοσυνη δικοπο μαχαιρι

Δικαιοσύνη είναι η απόδοση μίας αμερόληπτης τιμής σε γεγονότα, πράξεις ή πρόσωπα. Η πραγματική δικαιοσύνη δεν χειραγωγείτε από συναισθήματα, είναι ωμή και ισχύει για όλους, οπουδήποτε, οποτεδήποτε. 

Δικαιοσύνη είναι μία. Νομοθεσίες είναι πολλές, υποκειμενικές και προσαρμόσιμες στο περιβάλλον που θα εφαρμοστούν. Είτε γραφτό είτε άγραφο, το δίκαιο είναι ένα και μόνο ένας πραγματικά δίκαιος μπορεί να το καταλάβει. Δεν υπάρχει σχετικότητα, είναι ένα και καθ' αυτό. Η αποδοχή του δικαίου είναι άλλο θέμα.

Δίκαιος, λοιπόν, θα έλεγα ότι είναι αυτός που μπορεί να αποδώσει την "αδικία" στους αδίκους και τη "δικαιοσύνη" στους δικαίους. Ακόμα και αν άδικος είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Τα εισαγωγικά είναι γιατί θεωρούμε σχετικά κάποια πράγματα, έτσι ώστε να μας βολεύουν, ενώ δεν έπρεπε. Δίκαιος είναι αυτός που δέχεται να πληρώσει για τα δικά του λάθη, που εμψυχώνει το σωστό σε αυτόν και τους άλλους γύρω του με τον ίδιο τρόπο.

Φυσικά δικαιοσύνη μπορεί να υπάρχει ως συγκριτικό σχήμα απέναντι σε έναν "νόμο". Για τα ανθρώπινα δεδομένα πολλές φορές ο νομοθέτης δεν είναι απαραίτητα και ο πιο σωστός απέναντι στο νόμο. Όσο αφορά τον Θεό, που είναι ο νομοθέτης της ζωής των πάντων, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αυτός πάντοτε τηρεί τον νόμο γιατί απλά, αν έκανε διαφορετικά, θα αναιρούσε τον εαυτό Του. Βλέπεις, η διαφορά με αυτό που ονομάζουμε νομοθεσία είναι ότι εμείς ορίζουμε μια σειρά από κανόνες για να ακολουθούμε έτσι ώστε να μην επικρατεί το χάος, να υπάρχει μια τάξη, να βγάζουμε περισσότερα χρήματα και γενικότερα να διευκολύνουμε τη δικιά μας ζωή. Αφήνουμε επίσης κενά, όχι γιατί δεν τα είδαμε, αλλά γιατί μας συμφέρει να υπάρχουν εκεί. Έχουμε πράγματα να χάσουμε με την απουσία τους. Ο Θεός τίποτα δεν έχει να χάσει. Όλα ανήκουν σε Αυτόν. Είτε με νομοθεσία είτε χωρίς, όλα του ανήκουν. Αυτό που ονομάζουμε "νομοθεσία" λοιπόν για το Θεό δεν ισχύει. Είναι το θέλημά Του που ονομάζουμε έτσι.

Ο Θεός μας μιλά μέσα από την Αγία Γραφή, το Λόγο του, για να μας διδάξει μερικά πράγματα για την ιστορία μας, τον χαρακτήρα Του, τα συναισθήματα Του για εμάς, τον εχθρό μας και να ανοίξει τα μάτια μας σε πράγματα που εγκλωβισμένοι στον τεχνητό μας κόσμο ποτέ δεν θα μπορέσουμε να τα δούμε.

Έχουμε την ελευθερία να ακολουθήσουμε αυτό το θέλημα και να δημιουργήσουμε μία σχέση μαζί Του. Εναλλακτικά μπορούμε να προσποιούμαστε ότι Αυτός δεν μπορεί να μας δει είτε γιατί δεν υπάρχει, είτε γιατί όλα αυτά είναι παραμύθια. Καμιά εκκλησία δεν σε ελέγχει αν εσύ πιστεύεις στον Θεό και κανένας δεν θέλει να σε καθηλώσει και ούτε μπορεί μέσω της πίστης σου. Μας δόθηκε η πλήρης ελευθερία για τη ζωή μας. Ο καθένας μπορεί να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο. Η δικαιοσύνη όμως θέλουμε δεν θέλουμε, μας βολεύει ή όχι, θα έρθει όταν Αυτός ο Κύριος της Γης το επιθυμήσει. Και τότε, αν "αδικηθούμε" να θυμόμαστε ότι πάντοτε είχαμε την ευκαιρία να μετανιώσουμε.